ANG KARANASAN KO BILANG ISANG STREET SWEEPER

            Maaga palang ay handa na ako para simulan ang aming nakatakdang paglilinis sa kalsada sa kung saan may maraming tao ang dumadaan. Kung isipin masaya siyang gawin at madali lang ang pagwawalis. Nagtanong ako sa kung saan kami pewde makipag-usap para sa aming nakatakdang tungkulin para sa araw na ito. Nakausap ko si kuya na sa capitolyo nagtratrabaho siya ang nagturo samin kung kanino kami makikipag-ugnyan sa aming tungkulin. At  ipanaalam ko kung para saan ang aming gagwin. Nakausap ko si ate na nakatakdang maglinis sa araw na yun. Sinabi namin kong bakit namin siya papalitan sa araw ng kanyang paglilinis. At pumayag naman siya. Dahil sa sobrang saya ko hindi ko manlang natanong ang pangalan ni ate.

            Tanghali na nung nag-umpisa ako sa aking pagwawalis. Noong una ay madali lang siya, pero habang tumatagal ay nakararamdam ako ng pagod. Dahil sa mabigat ung walis na gamit ko ay marami ding kalat ang nasa paligid na parang walang katapusang pagwawalis ang kailangan kung gawin. Pinagpapawisan na ako pero hindi pa rin ako nangangalahati sa ginagawa ko. Hindi ko rin maiwasan yumuko kapag may dumadaang mga tao. May nararamdaman akong hiya. Hindi ko maiwasan iyuko ang aking ulo tuwing titingin sila sa akin. May mag aswang nagtanong sakin kung bakit daw ako naglilinis, may nilabag ba daw akong batas at may ginagawa akong community service. Hindi ko sila masisisi  kung bakit nila natanong yun, kasi dahil sa kulay ko at sa itsura ko ay hindi mu ako mapgkakamalang taga walis sa daan.

            Hindi ako makatingin sa kanila habang kinakausap nila ako. Ngumingiti nalang ako tuwing may nagtatanong sakin. Hindi pala masayang maging taga walis. Naiisip ko na hindi madali ang ginagawa ng mga street sweeper. Dahil sa  maraming kalat sa paligid hindi ko lam kung kakayanin ko ang ganitong trabaho. Hindi dapat tayo nagkakalat sa mga pampublikong lugar. Kahit alam natin na may naatasang maglilinis sa lugar nayun ay dapat maging disiplinado tayo kasi hindi natin nararanasan ang hirap na tinitiis ng mga taong street sweeper. Habang nakikita ko ang mga kalat sa paligid ay may inis akong nararamdaman sa mga taong patuloy na nagkakalat sa palagid. Naisip ko kung ang mga Pilipino ay may disiplina, ay hindi na natin kailngan ng mga street sweeper. Para sakin Masaya akong naranasan ko ang ganitong experience, dahil dito ay nagging mas disiplinado ako pagdating sa mga kalat na aking tinatapon sa kalye. Nakatulong ito sakin para maging isang malinis na mamamayang Pilipino.  HAbang matatapos na ako ay kinuha ko ang aking pandakot pero pagbalik ko ay naabtan ko si kuya na winawalis niya yug mga ibang nakakalat sa daan. May mga tao pa palang handing tumulong sayo kahit sino kappa kahit anu pa ang itsura mu. Natuwa ako sa ginagawa ni kuya, kahit walis ant pandakot lang ang hawak ko ay may handing magbigay ng tulong sayo. Naibsan ang pagod na naramdaman ko, kakaibang saya ang naramdaman ko. Kahit papano may mga taong kayang mag-abot ng kanilang tulong. Ang karanasang ito ay hinding hindi ko malilimutan. Salamt kay sir kasi narealize ko na may mga bagay tayo na pewde nating gawin na hindi inakala na magagagawa natin.